Wat je mee kreeg, draag je – bewust of onbewust – weer door

Veel cliënten die bij mij komen, hebben hun leven goed ingericht. Ze functioneren, zijn verantwoordelijk, zorgzaam, succesvol. En toch wringt er iets. Ze voelen zich nooit écht vrij, staan altijd 'aan', of herkennen zichzelf niet meer in hun eigen reacties – vooral richting hun kinderen of partner.

Wat vaak blijkt: ze dragen meer mee uit hun opvoeding dan ze dachten. Niet altijd grote trauma’s, al komen die ook voor, maar juist de subtiele patronen van aanpassen, inslikken, verantwoordelijk zijn. Ze lopen en verwonden zich, vaak onbewust, nog steeds op de scherven van hun ouders.

‍Op de scherven van onze ouders

We worden allemaal geboren in een systeem dat ouder is dan wijzelf. Onze ouders, hoe liefdevol ook, dragen hun eigen geschiedenis met zich mee: oorlog, schaamte, angst, overleving, vermoeidheid. Wat zij niet hebben kunnen verwerken, drukken ze vaak onbedoeld door in hun kinderen. Maar ook wat ze niet hebben kunnen bereiken of kunnen zijn, omdat ze wilden voldoen aan de verwachtingen van hun ouders, dragen ze bewust of onbewust op aan hun kinderen.

Dat doen ze niet uit onwil. Ze doen het omdat ze niet anders konden.

Als kind voel je die scherven haarfijn aan. Je leert:

“Wees niet lastig, trek je terug, stil zijn, zorg dat je de rust van je zieke vader of moeder niet onderbreekt, niet boos worden, maak geen ruzie en wees degene die de boel bij elkaar houdt.”

Dat gedrag helpt je als kind, maar vormt zich tot patronen die je later kunnen beperken. Wat je dan feitelijk doet, is leven op de scherven van je ouders. Je past je gedrag aan. Hun pijn is onbewust jouw pijn. En je wordt zo iemand die zich klein maakt, of overpresteert, conflicten vermijdt omdat dat ooit de veilige weg was.

En terwijl je verder leeft, strooi je vaak onbedoeld je eigen scherven voor je uit. Scherven waar jouw kinderen dan weer overheen lopen en het ongemak daarvan voelen.

Wat trauma-experts hierover zeggen

Volgens Bessel van der Kolk (“Traumasporen”) zitten veel van onze trauma’s niet in woorden, maar in het lichaam. De spanning die we als kind niet konden uiten, zit nog steeds vast in ons systeem.

“Je kunt je verstand gebruiken om dingen te begrijpen, maar je lichaam blijft reageren alsof het nog steeds in gevaar is.”

–Bessel van der Kolk

‍Gabor Maté (“Wanneer je lichaam nee zegt”) wijst erop dat trauma ontstaat wanneer we pijn ervaren, maar daarin alleen staan.

“Kinderen raken niet getraumatiseerd door pijn, maar doordat ze alleen zijn met hun pijn.”

–Gabor Maté

In regressietherapie wordt dat pijnlijk zichtbaar: het is niet het moment zelf dat het trauma vormt, maar de eenzaamheid en onveiligheid erbij. Herinneringen komen naar voren en dat kan heftig zijn, weer door die pijn heen en tegelijkertijd inzien dat dit jouw leven steeds weer beinvloedt.

Het verhaal van een cliënt, jurist en moeder van twee kinderen

Het zijn terugkerende frustraties zegt ze. Ze voelde zich op haar werk voortdurend voorbij gelopen, deed veel, maar kreeg weinig erkenning. Thuis raakte ze snel geïrriteerd als haar kinderen druk waren.

“Ik wil rust,” zei ze. “Maar ik voel me schuldig als ik dat van hen vraag.”

In regressietherapie kwamen we bij haar jeugd. Haar vader kwam dagelijks uitgeput thuis van zijn werk. In huis moest het stil zijn. Geen lawaai, geen kinderstemmen in de woonkamer. “Vader is moe,” was de onuitgesproken regel.

Op een dag kwam ze als kleuter zingend binnen. Haar vader zuchtte: “Doe normaal, je maakt me gek.”

Die ervaring sloeg zich vast in haar lijf, lichamelijke klachten, zoals migraine een vol hoofd, overprikkeling en een kort lontje. De boodschap was: als jij aanwezig bent, veroorzaak je overlast. Ze leerde zich aanpassen. Haar spontaniteit werd iets om zich voor te schamen.

Als volwassene voelde ze zich steeds ‘te veel’. Ze stelde geen grenzen, liet anderen profiteren van haar werk, en werd boos op haar kinderen als die wél spontaan en luid waren.

Pas toen ze deze oude pijn begon te herkennen en met mededogen tegemoet trad kon ze zichzelf toestaan om ruimte in te nemen.

‍Waarom de relatie met ouders soms stroef verloopt

Er kunnen veel redenen zijn waarom de relatie tussen kinderen en hun ouders stroef verloopt of zelfs volledig verbroken raakt. Vaak is er sprake van een combinatie van factoren die zich in de loop van jaren hebben opgebouwd. Hier zijn enkele veelvoorkomende oorzaken:

1. Gebrek aan erkenning of emotionele steun

Kinderen voelen zich niet gezien of gehoord door hun ouders. Ze hebben het gevoel dat hun gevoelens, keuzes of levenspad niet serieus genomen worden.

2. Ouderlijk gedrag dat als kwetsend wordt ervaren

• (Emotionele) manipulatie
• Kritiek, controle of bemoeizucht
• Onverwerkte woede of onveilige sfeer in huis
• Narcistisch gedrag of een gebrek aan empathie

3. Grenzen die niet gerespecteerd worden

Kinderen trekken zich terug wanneer ouders hun autonomie niet respecteren, bijvoorbeeld door zich te blijven mengen in hun leven, opvoeding van kleinkinderen of financiële keuzes.

4. Verwaarlozing of misbruik in de jeugd

Bij ernstige jeugdervaringen zoals emotionele of fysieke mishandeling, seksueel misbruik, of chronische verwaarlozing, kan afstand nemen nodig zijn voor zelfbescherming en herstel.

5. Loyaliteitsconflicten of gezinsdynamiek

Bij echtscheiding, hertrouwen, of als een van de ouders een 'favoriet' kind had, kunnen spanningen en jaloezie onderling de band verstoren.

6. Verschillende waarden of levensvisies

Denk aan botsende overtuigingen over religie, seksualiteit, opvoeding of levenskeuzes. Kinderen die bijvoorbeeld uit de kast komen kunnen worden afgewezen, of ouders begrijpen niet waarom hun kind ‘het contact beperkt’.

7. Rolomkering of parentificatie

Wanneer een kind in zijn jeugd emotioneel of praktisch voor de ouder moest zorgen, kan dit op volwassen leeftijd leiden tot boosheid, uitputting of behoefte aan afstand.

8. Ouder weigert verantwoordelijkheid te nemen voor fouten uit het verleden

Als ouders ontkennen wat er is gebeurd of nooit excuses maken, kan dit bij het volwassen kind een gevoel van onrecht en afstand houden in stand houden.

9. Nieuwe partner van ouder zorgt voor conflict

Stiefouders kunnen frictie veroorzaken, zeker als de ouder het kind vraagt te “accepteren en vergeten” terwijl er nooit ruimte is geweest voor verdriet of verwerking.

10. Zelfbescherming bij destructieve dynamiek

Soms kiezen kinderen bewust voor afstand omdat contact telkens gepaard gaat met stress, schuldgevoel, of psychische belasting. Afstand kan dan een vorm van zelfzorg zijn.

Vergeving, mededogen en inzicht

Wat je niet heelt, geef je door. Dat is confronterend. Maar het is geen reden tot schuld het is een uitnodiging tot bewustzijn.

‍“Als je het lijden van je ouders begrijpt, zal je zien dat zij geen andere keus hadden dan doen wat ze deden.”

– Thich Nhat Hanh

Vergeving begint met zien. Met begrijpen waar iemand vandaan komt. Niet om goed te praten, maar om de pijn niet verder te dragen.

“Mededogen is het vermogen om lijden te begrijpen, ook als dat lijden je pijn heeft gedaan.”

– Thich Nhat Hanh

Als je met vriendelijkheid naar je eigen geschiedenis kunt kijken, ontstaat er ruimte. Niet alleen in jou, maar ook in je relaties. Dan hoef je niet meer te vechten tegen je ouders of tegen jezelf. Je hoeft alleen nog te voelen wat er gevoeld wil worden – en dát is bevrijdend. Die patronen zien en weten te doorbreken kost tijd en oefening. Met vallen en opstaan en goede begeleiding kan jij je leven in positieve zin verbeteren. Als jij gelukkig bent zijn je kinderen ook gelukkig! Als jij vriendelijk bent krijg je vriendelijkheid terug. De wereld spiegelt zich nu eenmaal aan je.

De relatie met mijn ouders en het inzicht dat ik me je wil delen

Ik ben het zevende kind uit een Indisch gezin met 10 kinderen. Ik ben geboren in Nederland, maar mijn ouders en mijn oudste vier broers en zussen zijn in Indonesië geboren en naar Nederland gekomen. Vader was in de oorlog krijgsgevangene en moest werken aan de Burma spoorlijn, onder wreed gezag van de Japanse bezetter. Moeder zat gevangen in een vrouwenkamp met mijn oudste broer. Kort gezegd ben ik streng en gedisciplineerd opgevoed. Maar kreeg ook beperkende overtuigingen mee. Doe je best, wees gedienstig en zorg vooral voor een goede maatschappelijke positie. In deze blog heb ik daar meer over geschreven. Ik heb altijd een goede band met mijn ouders gehad, maar vroeger begreep ik hun keuzes en gedrag niet altijd. Het heeft jaren geduurd dat ik begrip kon opbrengen en mijzelf ook beter kon begrijpen.

Mijn advies aan jou

Je bent nu eenmaal het product van je ouders. Beiden zul je in jezelf herkennen. Door je ouders of een van je ouders buiten te sluiten, ben je niet meer heel. Je hebt het al het ware verstopt achter een afgesloten deur waar je steeds langs loopt, maar niet naar binnen durft. Als je die deur durft te openen is er weer contact en gaat het stromen. Het is mooi dat de relatie er weer is als je ouders nog leven. Anders kan het altijd in gedachte, regressietherapie kan daar heel goed bij helpen.

‍Wat dit betekent voor jouw kinderen

• Kinderen leren van wie je bént, niet van wat je zegt.
• Als jij je aanpast, leren zij dat ook.
• Als jij je eigen grenzen niet voelt, nemen zij die over.
• Als jij jezelf geen ruimte geeft, nemen zij minder plek in dan ze verdienen.
• Zelfonderzoek is geen luxe, maar een daad van liefde. Voor jezelf én je kinderen.

“Als je jezelf bevrijdt van je verleden, bevrijd je ook je kinderen.”

Je kinderen hoeven niet in jouw scherven te lopen

• De patronen van gisteren hoeven geen toekomst te worden.
• Jij kunt de cirkel doorbreken, niet door te forceren maar door te verzachten.
• Door te vergeven waar je vandaan komt.
• Door met mededogen te kijken naar jezelf.
• En door je eigen scherven stukje bij beetje op te ruimen.
• Wat jij heelt, hoeven jouw kinderen niet te dragen.

En zo vereffen je niet alleen je eigen pad – maar maak je dat van hen zachter.

‍De rol van regressietherapie in dit proces

In regressietherapie krijg je toegang tot de lagen waar woorden tekort schieten. Via beelden, gevoelens en lichaamsgeheugen keren we terug naar de momenten waarin jouw overtuigingen zijn ontstaan. Je voelt opnieuw, maar deze keer met begeleiding. Met een volwassen bewustzijn. En met ruimte voor troost, verwerking en inzicht.

Je leert jezelf zien zonder oordeel, je geschiedenis erkennen met vriendelijkheid en de patronen loslaten die niet van jou zijn. De meeste cliënten ervaren na een paar sessies al verandering: meer rust, zelfvertrouwen en innerlijke helderheid.

Waarom cliënten kiezen voor mijn praktijk

Cliënten kiezen mij omdat ze niet op zoek zijn naar symptoombestrijding. Vaak hebben ze al hulp gezocht bij andere behandelaars. Ze willen diepgaand werken. Geen zweverigheid, maar wel ruimte voor intuïtie, stilte, diepgang.

Mijn werkwijze is stevig, afgestemd en vriendelijk. Ik werk met hoofd, hart en lichaam.

“Ik heb geleerd om liefdevol los te laten en om op een positieve manier afscheid te nemen van alles wat mij niet dient”

– review op wutah.nl

‍Wil jij de balans in je leven herstellen?

Als je merkt dat de pijn van je beschadigingen uit je verleden je leven beheerst, is het tijd om hierin verandering te brengen. Wil je ontdekken hoe coaching en regressietherapie je kunnen helpen om met vriendelijkheid en mededogen meer rust en balans te ervaren? Neem vrijblijvend contact op.

‍Waarom regressietherapie bij Wutah Gouda?

• Persoonlijke aanpak:  Geen standaardtraject, maar begeleiding die écht bij jou past.
• ‍Diepgaande transformatie: We pakken niet alleen de symptomen aan, maar gaan naar de kern van je klachten.
• ‍Bereikbaarheid: Ga je met mij in zee, dan kun je 24/7 op ondersteuning rekenen.
• ‍Oefenen: Je ontvangt sheets om lesstof na te lezen en oefeningen te doen en  ingesproken meditaties en affirmaties op MP3.
• ‍Ervaren begeleiding: Met jarenlange ervaring als leidinggevende en coach in het bedrijfsleven en als therapeut en veel tevreden cliënten ben je in goede handen.

Een van mijn cliënten beschreef haar ervaring als volgt:

"Ik merk dat ik meer in balans ben, mijn aandacht en energie beter weet te verdelen en me richt op wat echt belangrijk is."

Zet vandaag nog de eerste stap

Met de combinatie van coaching en regressietherapie kom je bij de diepere oorzaken van blokkades. En als je die weet te vinden kun je dat ook transformeren naar een betere en acceptabele situatie.

‍

Zit jij in een spagaat en voel jij je overbelast en ervaar je mentale druk? Heb je het idee dat de oorzaken dieper liggen? Herken jij je in wat ik in deze blog heb geschreven? Zou je daar  stappen in willen zetten. Ik kan je helpen de balans terug te vinden en te behouden.. Meld je dan nu aan door je gegevens achter te laten op het contactformulier en ik neem binnen 24 uur contact met je op, om jou passend te ondersteunen.

Ik ben Walter Keyner, Coach en Hypnose- en regressietherapeut bij Wutah in Gouda

‍

‍