Waarom succesvolle mensen soms blijven zorgen voor iedereen – behalve zichzelf

Je bent de stabiele factor, de luisteraar, de regelaar. Al van jongs af aan wist je wat er nodig was en nam je die rol vanzelfsprekend op je. In je werk en relaties ben je betrouwbaar, zorgzaam en loyaal. En toch knaagt er iets. Je voelt je vaak verantwoordelijk voor het geluk van anderen – en uitgeput als je weer over je eigen grenzen bent gegaan. Dit blog gaat over parentificatie, een thema dat veel professionals onbewust meedragen, tot het lichaam of de relaties hen tot stilstand dwingen.

‍Als kind te vroeg volwassen

In sommige gezinnen verschuift de balans tussen ouder en kind. Bijvoorbeeld wanneer een ouder langdurig ziek, afwezig, verslaafd of emotioneel onbereikbaar is. Het kind springt bij, soms letterlijk, door voor broertjes of zusjes te zorgen, soms figuurlijk, door emotioneel steun te geven aan een ouder. Dit heet parentificatie. Je neemt taken op je die niet bij jouw leeftijd passen. Je bent loyaal, verantwoordelijk, waakzaam.

Wat ouders niet aankunnen, dragen deze kinderen vaak zonder klagen. In een omgeving die hen bewondert (“Wat ben jij toch zorgzaam”), maar zelden ziet hoe zwaar dat werkelijk is. En wat je als kind leert – zorgen, aanpassen, alert zijn – neem je mee je volwassen leven in.

Wat professionals vertellen bij aanmelding

Cliënten die bij mij komen, zijn vaak hoogopgeleid, succesvol en veeleisend naar zichzelf. Hun verhalen beginnen vaak als volgt:

• “Ik weet rationeel wel dat ik niet overal verantwoordelijk voor ben, maar ik voel me wel zo.”
• “In mijn werk regel ik alles en thuis zorg ik ook dat het loopt – maar ík kom nergens meer aan toe.”
• “Iedereen komt naar mij toe met zijn problemen, maar ik weet eigenlijk niet goed wat ik zelf voel.”
• “Ik heb een grote vriendenkring, maar het lukt mij niet om een liefdesrelatie aan te gaan.”
• “De momenten dat ik mij eenzaam voel worden alleen maar meer, ik mis een arm om mijn schouder en iemand die eens voor mij klaar staat.”

Onder deze uitspraken ligt vaak een vroeg ontstane overtuiging: als ik zorg, ben ik veilig en waardevol. En dus blijven ze zorgen. Zelfs als het ten koste gaat van hun gezondheid, relaties of levensgeluk.

Wat is parentificatie precies?

Parentificatie is een psychologisch verschijnsel waarbij een kind structureel verantwoordelijkheden op zich neemt die horen bij de ouder. Er zijn tweevormen:

• Instrumentele parentificatie – het kind helpt praktisch in het huishouden of bij de verzorging van anderen.
• Emotionele parentificatie – het kind biedt emotionele steun aan een ouder of moet de sfeer in huis bewaken.

In beide gevallen leert het kind: mijn behoeften zijn minder belangrijk. Het onderdrukt gevoelens, toont kracht, en blijft functioneren. Maar innerlijk ontstaat een leegte, een onrust, of een diepe vermoeidheid.

Zoals Bessel van der Kolk beschrijft in The Body Keeps the Score:

“Kinderen passen zich aan om te overleven. Maar het lichaam slaat alles op. Vroeg of laat meldt zich wat niet verwerkt is.”

Hoe parentificatie zich later in je leven toont

1. De spil in het gezin – ook nu nog

Je was als kind degene die thuis alles bij elkaar hield. Nu ben je diegene die alle familiebijeenkomsten organiseert, de verjaardagen niet vergeet, en troost biedt als er spanningen zijn. Je rol is onveranderd: degene die het oplost. Maar diep vanbinnen voel je je moe. Het lijkt alsof je leven gevuld is met de levens van anderen, terwijl je eigen behoefte aan rust en ontspanning steeds verder naar de achtergrond verdwijnt.

2. Sterk in je werk, maar niet in je relaties

Je hebt een goede baan, een volle agenda en een fijn netwerk. Collega’s waarderen je loyaliteit en inzet. Je hebt een grote vriendenkring en bent altijd beschikbaar voor anderen. Maar liefdesrelaties mislukken vaak. Je trekt je terug zodra het te dichtbij komt, of je zorgt zoveel voor de ander dat je jezelf kwijtraakt. Je hunkert naar verbinding, maar vindt geen plek waar jij ook ontvangen wordt.

3. Alles voor elkaar – en toch dat knagende gevoel

Je hebt een partner, kinderen, een mooi huis, een leidinggevende functie. Alles klopt op papier. Maar je voelt je leeg, gespannen of geïrriteerd zonder duidelijke reden. Je merkt dat je je emoties dempt, net als vroeger thuis. Je was als kind immers ‘de redder’, en emoties waren lastig. Je houdt je groot – maar onder dat masker groeit een verlangen om eindelijk eens niet sterk te hoeven zijn.

4. De succesvolle zelfstandige die zich diep alleen voelt

Je bent zelfstandig ondernemer, succesvol in wat je doet. Maar bij tegenslag draag je alles alleen. Hulp vragen voelt als falen. Je groeide op in een omgeving waar je niet mocht ‘zeuren’, waar zelfstandigheid werd geprezen. Nu herken je dat je muren hebt gebouwd – en dat erachter iemand zit die verlangt naar zachtheid, vriendelijkheid en een veilige plek om te landen.

5. De stille helper die zichzelf vergeet

Je bent de stille kracht achter veel projecten. Mensen vertrouwen jou, je voelt goed aan wat er nodig is, en bent vaak degene die de sfeer bewaakt. Maar als je eerlijk bent, voel je je vaak overprikkeld. Je hebt jezelf aangeleerd om de ruimte te voelen en die op te vullen – maar wat jij zelf nodig hebt, is onduidelijk geworden. In relaties voel je je soms teveel, alsof je geen ruimte mag innemen.

Een praktijkvoorbeeld – het verhaal van Sonja

Sonja is manager bij een internationaal bedrijf. Ze is strategisch sterk, empathisch en betrouwbaar. Maar ze voelt zich chronisch vermoeid en heeft het gevoel “altijd aan te staan”. In gesprekken blijkt dat ze als oudste kind een moeder had met depressieve klachten. Al jong voelde ze zich verantwoordelijk voor haar broertje en moeder.

Ze leerde te luisteren, te zorgen, niet tot last te zijn. In haar huidige werkteam is zij degene die altijd de verbinding bewaakt. Als iemand uitvalt, springt zij bij. Thuis is zij degene die het sociale leven draaiende houdt. “Ik weet niet wat ikzelf wil, ik weet vooral wat de ander nodig heeft,” zegt ze.

Tijdens regressietherapie komt ze opnieuw in contact met haar kind ervaringen. Ze voelt het verdriet en de eenzaamheid van toen. Maar ook de kracht om te kiezen: ik hoef nu niet meer voor iedereen te zorgen. Dat is de start van herstel.

Een cliënt over zijn ervaring:

“Voor het eerst in mijn leven voelde ik me echt gezien. De sessies brachten rust, inzicht en de moed om mijn plek terug te nemen. Ik ben met zoveel vriendelijkheid en respect begeleid.”

Wat je vaak ziet bij ‘oude kinderen’

• Ze dragen veel verantwoordelijkheid, ook als het niet gevraagd wordt.
• Ze voelen zich schuldig als ze ‘nee’ zeggen.
• Ze hebben moeite met grenzen en zelfzorg.
• Ze blijven loyaal aan situaties of relaties die hen uitputten.
• Ze vinden het lastig hun eigen verlangens serieus te nemen.

Ze zijn zorgzaam, betrokken en succesvol – maar vaak uitgeput van binnen. En met een leeg gevoel: Wie zorgt er eigenlijk voor mij?

Regressietherapie als route naar herstel

In mijn praktijk werk ik met regressietherapie, waarin we teruggaan naar ervaringen die aan de basis liggen van huidige patronen. Wat werd er van je gevraagd? Wat voelde je wel – en wat mocht je niet voelen? Wat heb je moeten opgeven om loyaal te blijven?

We doen dit met rust, vriendelijkheid en mededogen. Niet om met de vinger te wijzen, maar om te erkennen wat je hebt gedragen en je innerlijke ruimte terug te vinden. Vaak is het lichaam de sleutel – het weet wat woorden niet kunnen vertellen.

Thich Nhat Hanh zei het zo treffend:

"Liefhebben, in de context van heling, is het lijden in jezelf en in anderen herkennen en erop reageren met mededogen.”

Dat is wat regressietherapie je biedt: een manier om te helen wat lang verstopt zat.

Waarom therapie bij mijn praktijk?

Omdat ik werk met mensen zoals jij – met een scherp hoofd en een diep gevoelig hart. Mensen die niet meteen afhaken, maar die bereid zijn hun verleden serieus te nemen. Die voelen dat het tijd is om niet langer alles alleen te doen.

De reviews op mijn site spreken voor zich: mensen voelen zich gezien, veilig en uitgenodigd om echt te zakken in wie ze zijn. En dat alles met respect, rust en vriendelijkheid.

Klaar om verantwoordelijkheid af te leggen die nooit van jou was?

Als je voelt dat je altijd maar blijft zorgen, aanpassen of sterk zijn – terwijl iets in jou snakt naar rust, verbinding en echtheid – dan nodig ik je uit.
Boek een kennismakingsgesprek.

Geef jezelf de vriendelijkheid die je anderen al zolang geeft.

‍Wil jij de balans in je leven herstellen?

Als je merkt dat de pijn van je beschadigingen uit je verleden je leven beheerst, is het tijd om hierin verandering te brengen. Wil je ontdekken hoe coaching en regressietherapie je kunnen helpen om met vriendelijkheid en mededogen meer rust en balans te ervaren? Neem vrijblijvend contact op.

‍Waarom regressietherapie bij Wutah Gouda?

• Persoonlijke aanpak:  Geen standaardtraject, maar begeleiding die écht bij jou past.
• ‍Diepgaande transformatie: We pakken niet alleen de symptomen aan, maar gaan naar de kern van je klachten.
• ‍Bereikbaarheid: Ga je met mij in zee, dan kun je 24/7 op ondersteuning rekenen.
• ‍Oefenen: Je ontvangt sheets om lesstof na te lezen en oefeningen te doen en  ingesproken meditaties en affirmaties op MP3.
• ‍Ervaren begeleiding: Met jarenlange ervaring als leidinggevende en coach in het bedrijfsleven en als therapeut en veel tevreden cliënten ben je in goede handen.

‍Zet vandaag nog de eerste stap

Met de combinatie van coaching en regressietherapie kom je bij de diepere oorzaken van blokkades. En als je die weet te vinden kun je dat ook transformeren naar een betere en acceptabele situatie.

‍

Zit jij in een spagaat en voel jij je overbelast en ervaar je mentale druk? Heb je het idee dat de oorzaken dieper liggen? Herken jij je in wat ik in deze blog heb geschreven? Zou je daar stappen in willen zetten. Ik kan je helpen de balans terug te vinden en te behouden.. Meld je dan nu aan door je gegevens achter te laten op het contactformulier en ik neem binnen 24 uur contact met je op, om jou passend te ondersteunen.

Ik ben Walter Keyner, Coach en Hypnose- en regressietherapeut bij Wutah in Gouda

‍

‍